Kyrgyzië, tweede deel

7 September. Tweede deel Kyrgyzië
Via Karakol voor de inkopen en een lekkere lunch door naar het natuurgebied Jety Ögüz. We staan op een ruime plek met het uitzicht op dieprode rotsen (een beroemde rotspartij is the seven bulls).
S avonds gegeten in een Yurt tent. De schoenen buiten uit doen, op blote voeten naar binnen, zitten op kleden en kussens aan een lage tafel. Overal in zowel in delen van Kazachstan als in Kyrgyzië is dit de gebruikelijke manier van eten. Na het eten hebben we een film bekeken op de laptop over de nationale heldin van Kyrgyzstan, Kurmanjan Datka.
Zij trouwde op haar achttiende met een oudere man die ze voor het eerst op de bruiloft zag, Dat was ook de laatste keer, want ze verliet hem meteen. Ze hertrouwde daarna met een beruchte krijgsheer, die drie jaar later stierf. Vervolgens stuurde Kurmanjan de 10.000 krijgers aan, en dat deed ze heel aardig. Ze kreeg tweemaal de eervolle titel van generaal. Aan het einde van de negentiende eeuw accepteerde ze protectie van de Russen over haar stammen, om de continue druk van met name Mongolen te weerstaan. Ze werd 96 jaar oud, en er leven in Kirgizie allerlei sterke verhalen over deze nationale heldin. Ze staat nu nog afgebeeld op het bankbiljet van 50 com (80cent) dit is geen hoog bedrag maar dit bankbiljet gaat het meest door alle handen!
Vele Kirgiziërs verlangen terug naar de Sovjettijd. Iedereen had te eten en er was voor iedereen werk. Nu zijn velen heel arm. Een groot deel van de bevolking leeft onder de armoedegrens.

De volgende morgen eerst de prachtige rode rotsen van Jeti Örgüz in de ochtend zon bekeken. Daarna door naar Beltam. Onderweg een Canyon ingereden. De De grotere campers waren niet geschikt om de weg vol kuilen naar de Canyon af te leggen, voor de Sprinter geen probleem! Het was schitterend toen we boven kwamen.
Onze kampeerplek ligt op een prachtige plek aan het Ysyk- Köl meer. Schitterende plaatjes bij avondlicht geschoten. Weer hebben we bij lokale Kyrgyzen in een Yurt gegeten. De maaltijden bestaan gewoonlijk uit een tomaten, komkommersalade en een bord gestoofde groente met aardappel of met rijst. Daaroverheen zit dan het vlees in een kruidige bouillon. Dit kan kip, schapenvlees of rund vlees zijn. Onze voorkeur gaat niet echt uit naar schapenvlees, dit heeft vaak een erg sterke smaak!

De volgende morgen een adelaars jacht meegemaakt. Het is fascinerend om te zien hoe groot de Golden Eagle is. En z'n klauwen en snavel zijn zo scherp dat hij er met gemak kleine dieren mee kan doden. Deze adelaar wordt gebruikt bij de jacht op vossen. Het bijzondere is dat de vogel de vos of het konijn zo'n minuut of 10 in leven laat (tot de jager er bij is) maar als het wachten langer duurt begint de adelaar zijn prooi te verscheuren en op te eten.
'S middags gezwommen in het koude meer. Was geweldig. Het weer was werkelijk heerlijk.

De volgende dag zijn we naar een Yurt workshop gegaan. Mooi om te zien hoe een Yurt wordt gemaakt. Wilgentakken voor het geraamte en runderhuid om de verbindingsknopen te maken. Daarna gaat er een rietmat om de onderkant, daar komen aantal lagen beige vilt om te hangen en als afsluiting komen er diverse siervilt randen die je aan de binnenkant kunt zien. Want het oog wil ook wat!
Naar het Tokogul meer doorgereden over heel slechte wegen. Wel een heel mooie tocht. En schitterende camper plek.

11 sept. Naar Kochkor. Hier kan je de weg naar China nemen. Nog 100km te gaan. Wel moet je dan over een pas van 3600 meter heen. Geen visa, dus toch maar niet gedaan. Kochkor is een grotere stad met veel reuring. In een vrouwen coöperatie "Altyn Kol" = Gouden hand hebben we gezien hoe van ongewassen wol vilten tapijten worden gemaakt (shyrdaks), een tijdrovende bezigheid! Dit is echt vrouwenwerk voor de wintermaanden. De winter duurt hier lang en alles is geblokkeerd door de sneeuw dus naast het verzorgen van het vee tijd voor de traditionele handwerken.
Verder naar de volgende camperplaats naar het westen. De weg was enorm slecht. We hebben 75 km pisteweg met veel wasbord reliëf gereden. (Hebben hier 4 uur over gedaan) En een stof onderweg, stof, stof en nog eens stof, héél enorm! Wel heel mooie omgeving. Het vervolg ging over een grote weg. Schitterende tocht. Totaal 300km. Moe maar voldaan. Met de medereizigers hebben we gevierd dat de Sprinter de 200.000km is gepasseerd. En dat we 9000km hebben gereden sinds we uit Soest zijn vertrokken. Altijd weer een reden om een toast uit te brengen!
Daarna weer verder, nu richting Osh. Dit ligt vlak bij de grens bij Oesbekistan, nog even te gaan en we trekken het volgende land binnen. De omgeving waar we nu zitten is wat chaotisch. Overal hopen rommel! Het vuilnis is zo wie zo een groot probleem. Overal slingeren de plastic flessen en ander huisafval. Elders werden de vuilcontainers nog regelmatig in de brand gestoken, hier staan nergens vuilcontainers. De vrouwen lopen hier meer in lange rokken met een sjaal om hun hoofd. De Kirgizische mannen dragen veel de traditionele hoge vilthoed, de zgn "Kalpak"en hordes schoolkinderen met hun schoolleiding aan. Verder overal kuddes schapen, koeien en paarden. En niet te vergeten de koppige ezels, soms niet van de weg af te krijgen! Het is een prachtig land! De natuur, de weidsheid en de vriendelijke mensen maken een onvergetelijke indruk!

Jan en Rosalie